Het is vandaag vaderdag. Ik vind het een bijzondere dag. Waarom? Gewoon, omdat we met z’n allen een gezellige dag beleven met spijs, drank en spelletjes. We zijn nu eenmaal een spelletjesfamilie. En veel lachen natuurlijk. We hebben het geluk dat we redenen hebben om te lachen. Dat geldt helaas niet voor iedereen. Deze week

Kristof Van Rossem, die mij heeft geleerd hoe je leidinggeeft aan socratische gesprekken, heeft onlangs het boek ‘Het filosofisch gesprek’ gepubliceerd. Op de achterkant van dat boek las ik de volgende zin: ‘Een filosofisch gesprek voeren is als muziek maken: het vereist meesterschap om het juist en met schwung te doen.’ Het eerste dat door mijn hoofd

Ik heb afgelopen week een video opgenomen voor de Basiscursus Samenlevingsbeleid waarin ik aan de hand van de Theorie van het Communicatieve Handelen van Jürgen Habermas uitleg dat je de leefwereld kunt verdelen in een objectieve wereld (feiten), een subjectieve wereld (normen) en een innerlijke wereld (authenticiteit). Het gaat daarbij achtereenvolgens over waarheid, juistheid en waarachtigheid. In

De boeiende reacties afgelopen weken over gelijk hebben en gelijk krijgen wil ik afronden met een reactie van Hay die de terechte suggestie doet om in dit verband niet te spreken over ‘discussie’, maar over ‘dialoog’:  Tijdens de dialoog ontstaat vaker en vanzelfsprekend de zogenaamde derde dimensie, de synergie. Hiermee telt ieders inbreng op en

Ik heb het vorige week gehad over ‘gelijk hebben’ en ‘gelijk krijgen’. Dat ik onder invloed van de toespraak van de koning op 4 mei anders tegen deze begrippen aan ben gaan kijken. Namelijk dat ik me niet wil beperken tot ‘gelijk hebben’, maar me ook moet inspannen om ‘gelijk te krijgen’. Ik heb daar