Hoe maak ik een Bloemlezing?

De citaten uit de gesprekken met de sleutelfiguren moeten zo letterlijk mogelijk in de Bloemlezing worden gezet. Dus spreektaal. Ga kromme zinnen niet aanpassen, behalve als het wartaal is. Schrijf het op zoals het is uitgesproken en zet het in de Bloemlezing zoals het is opgeschreven. Dan herkennen sleutelfiguren later, bij het bladeren door de Bloemlezing, hun eigen inbreng en dat schept draagvlak.

Voorkom dit. Hier moet een beetje arbeidsverdeling plaatsvinden. Een teamlid begint tijdens de Consultatieronde alvast uit de lijst van binnengekomen verslagen citaten te plukken en plakt ze in een nieuw document. Citaten die bij elkaar horen dus ook bij elkaar zetten. De andere teamleden kijken voortdurend naar die groeiende Bloemlezing en geven commentaar op de juistheid van gegroepeerde citaten.

Een proces dat als relatieve dissensus is ingezet, eindigt vaak voor een aantal personen in relatieve consensus. Markant speelde dat bij de houding van de voormalige minister van Verkeer en Waterstaat, mevrouw Smit-Kroes. Die ging het proces van het ontwerpen van het Tweede Structuurschema Verkeer en Vervoer (1987-1989) in als pleitbezorgster voor (auto)mobiliteit, maar begon gaandeweg leiding te geven aan het vinden van de integratie tussen mobiliteit, economische ontwikkeling en een duurzaam milieu. Toen de VVD-fractie haar verzocht om haar milieustandpunt op te geven weigerde ze dat. Dat leidde tot de val van het tweede Kabinet Lubbers.

Een sleutelfiguur zei het volgende: ‘Jouw minister is een ‘laffe hond’”. De interviewer schreef dat keurig op.  Het team besloot om dat citaat in de bloemlezing op te nemen vanuit de gedachte dit voor de minister weleens vitale informatie zou kunnen zijn.’ Toen de betrokken minister in de bloemlezing zag staan dat iemand hem een laffe hond vond antwoordde hij: ‘Daar herken ik mij niet in.’