Circulair Beleid Maken produceert geen papier dat in de bureaula verdwijnt, maar levert effectief maatschappelijk wenselijke resultaten.
We kennen allemaal wel de pakken papier die door de overheid worden geproduceerd: beleidsnota’s en uitvoeringsprogramma’s. Raadsleden kunnen daarover meepraten. Maar ook bedrijven en maatschappelijke instellingen worden hiermee geconfronteerd. Door de digitalisering zien we tegenwoordig niet meer letterlijk papier, maar vliegen de MB’s je om de oren.
Wat gebeurt er met al deze beleidsproductie?
Om te beginnen worden regelmatig beleidsvisies geproduceerd zonder dat daar een uitvoeringsdocument bij wordt geleverd. Het is dan de bedoeling dat dit in een latere fase wordt geschreven. Dat lukt meestal niet en dat is methodologisch ook verklaarbaar: door een gebrek aan analyse is men niet in staat om de vertaling naar de uitvoering te maken. Het gevolg hiervan is dat deze documenten in een bureaulade terechtkomen en daar gaan liggen verstoffen.
Voor zover er wel een uitvoeringsprogramma met bijbehorende projecten en acties bestaat, doet zich het verschijnsel voor dat deze acties door de uitvoerders terzijde worden gelegd. Door onvoldoende betrokkenheid van uitvoerders bij het formuleren van het beleid is de kans aanzienlijk dat onuitvoerbaar beleid wordt geproduceerd.
Kortom, er worden vele beleidsdocumenten en uitvoeringsprogramma’s geschreven die de samenleving nooit zullen bereiken. Ze komen niet tot leven. Uitvoerders kunnen er niets mee. Ze leveren nul maatschappelijk resultaat op. Vaak heeft de totstandkoming van die documenten veel geld, tijd en energie gekost. Zonde. Bepaald geen circulair beleid. In de tekening van het open systeem markeren we dit met een kruis bij de output die wegvliegt en geen doel treft.
Bij het proces van Circulair Beleid Maken daarentegen is de betrokkenheid van de uitvoerders gegarandeerd. En daarmee een aanzienlijke vergroting van de kans op uitvoerbaarheid: geen beleidsafval van nota’s die ergens in een la geraken. Niet zelden komen goed uitvoerbare acties en projecten uit het kennis- en ervaringscomplex van uitvoerders. Dankzij hun betrokkenheid bij het opstellen van een probleem- en oorzakenanalyse kunnen we onhaalbare voornemens tijdig elimineren en daarmee verspilling voorkomen.