Blijdschap en opluchting waren af te lezen aan het gezicht van Charles Michel, voorzitter van de Raad van Europa, dinsdagochtend nadat de 27 regeringsleiders een akkoord hadden bereikt over de meerjarenbegroting van de Europese Unie en het Corona-herstelfonds.
Ik kan me die uiting wel voorstellen na vier dagen en nachten van onderhandelen, zeker als dit je eerste wapenfeit moet worden. Hij sprak niet alleen over ‘een succes voor de inwoners van de Europese Unie’. Hij had het zelfs over ‘een cruciaal moment in de Europese geschiedenis’.
Toen dacht ik: ‘Historisch, laten we dat hopen!’.
Maar daar had ik wel andere beelden bij dan Michel.
Voor hem is dit een bevestiging van de gezamenlijke toekomst van de huidige EU, waarbij slechts 27 personen – al dan niet door hun volk gekozen – de koers bepalen voor bijna 450 miljoen mensen.
Voor mij is het de bevestiging van een totaal echec van de EU in deze vorm en het signaal om koers te zetten naar een federaal Europa.
Even terzijde.
Wij – dat wil zeggen de Federal Alliance of European Federalists – hebben een open brief gepubliceerd aan alle inwoners van de EU. Een oproep om zich aan te sluiten bij een federale Europese beweging, waar de federatie de koepel van vormt.
Het volk moet opstaan om fundamentele veranderingen tot stand te brengen, want de politiek zal het niet doen. Het volk zal daarom historie moeten schrijven, zijn volkssoevereiniteit laten gelden.
Het was prachtig en triest tegelijk om tijdens het journaal de beelden en uitspraken te zien van een aantal regeringsleiders. Ze hadden allemaal gewonnen en konden met een gerust hart naar hun eigen land terugkeren.
Zo ook Mark Rutte die wist te melden dat dit akkoord in het belang van Nederland is. In het bijzonder is hij erin geslaagd financiële voordelen voor ons land binnen te halen, waaronder een hogere korting op de jaarlijkse afdracht aan de Europese Unie.
Natuurlijk, wanneer je Europa jarenlang framet als geldverslindend monster, dan kun je een dergelijk resultaat bijschrijven op je palmares. Maar dit heeft ook wat gekost, namelijk imagoschade. En in de politiek worden openstaande rekeningen altijd een keer vereffend. Daar kunnen we dus op wachten.
De Amerikaanse priester-schrijver James Freeman Clarke (1810-1888) sprak ooit de volgende woorden: ‘Een politicus denkt aan de volgende verkiezing, een staatsman aan de volgende generatie’.
Rutte heeft een grote kans laten liggen.
(Wat is staatsvrouw in het Duits?)
Peter Hovens
Coöperatie SamenWereld.