Ik heb naar aanleiding van mijn oproep nog een paar suggesties gekregen om de inhoud van mijn boek verder te promoten. Jan stelde voor dat ik een podcast moet gaan maken (goed idee) en Anthony wees me op de mogelijkheid om me met korte filmpjes te presenteren op Tik Tok (ga ik nog uitzoeken). Bovendien ontving ik een uitnodiging om bij een politieke bijeenkomst een lezing te verzorgen. Meerdere mensen hebben belangstelling voor korte video’s.
Ik ben daarom begonnen met het inrichten van een YouTube-kanaal om video’s te plaatsen over onderwerpen die ik in mijn boek behandel. Ik doe dat gesystematiseerd en ik start met een serie over de Methode Samenlevingsbeleid. Die serie is interessant voor iedereen die wil weten hoe het komt dat het probleemoplossend vermogen van de overheid te wensen overlaat en benieuwd is hoe dat veel beter kan. Dat is nodig om het vertrouwen in de overheid te laten terugkeren. Volgende week meer hierover.
—
Dat er nieuwe verkiezingen komen in november nadat het kabinet zijn ontslag op 7 juli heeft aangeboden is weer typisch zo’n verschijnsel dat past binnen het stramien waarbij het bestuur dominant is ten opzichte van de volksvertegenwoordiging.
Het bestuur stapt op en dus moeten de gekozenen ook maar vertrekken. Dat is absurd in het licht van de volkssoevereiniteitsgedachte. Het volk kiest zijn vertegenwoordiging voor een periode van vier jaar. Daarmee bekleedt het hoogste gezag (volk) de afvaardiging met politieke macht (Tweede Kamer). De positie van het bestuur is daar ondergeschikt aan.
Ik ben blij dat deze week vrijwel geen enkel voorstel controversieel is verklaard. Er moeten gewoon wetten worden gemaakt. Het kan toch niet zo zijn dat een partij om politieke redenen het kabinet laat vallen en dat het land dan stilligt?
Wat er zou moeten gebeuren is dat – met dezelfde volksvertegenwoordiging – een nieuwe regeringsploeg moet aantreden. Maar dat is ingewikkeld wanneer je werkt met een coalitie-oppositie-systeem. Er is namelijk na dit echec geen stabiele coalitie meer te vormen.
Stel je voor je stapt af van dat systeem en je verdeelt de Tweede Kamer niet in een coalitie en oppositie, dan stelt de Tweede Kamer als geheel een regeringsploeg samen, waarbij bekwaamheid en geschiktheid van bewindspersonen voorop staat en politieke kleur een minder prominente rol speelt. Via een in mijn boek SamenWereld, Hoe het geloof in de politiek en het vertrouwen in de overheid terugkeren beschreven sollicitatieprocedure worden de bestuurders geselecteerd. Die procedure eindigt met een stevig onderhoud met de Tweede Kamer, net zoals Wobke Hoekstra aanstonds bij het Europees Parlement moet opdraven.
Door het bestuur alleen bestuurlijke macht te geven en geen wetgevende macht, krijgt het een minder politiek karakter en dat maakt de regering stabieler. Mocht het zo zijn dat het kabinet zijn opdracht teruggeeft aan de Tweede Kamer, dan is die Kamer aan zet om weer een nieuw bestuur te benoemen. Nieuwe verkiezingen zijn niet nodig. Voor alle helderheid: de koning heeft hierin geen enkele taak.
Ik hoor graag wanneer je hier anders tegenaan kijkt.
Peter Hovens
peter@samenwereld.nl
Coöperatie SamenWereld