Sinds Wopke Hoekstra heeft laten weten zich niet te melden als kandidaat voor het lijsttrekkerschap is er bij het CDA een machtsvacuüm ontstaan waar andere Christen-Democraten in zijn gedoken. Volgens mij is het bestuur daar niet blij mee.
Een tweestrijd was op het randje (ze hebben bij de PvdA minder goede ervaringen), maar nu is de beer los. Het wordt zichtbaar dat er uiteenlopende gedachten zijn over de koers van de partij, zowel qua inhoud als qua samenwerking.
- Zijn ze van de boeren of toch niet specifiek?
- Zijn ze een randstadpartij of meer van de provincie?
- Welke denominatie is dominant of geen enkele in het bijzonder?
- Werken ze samen met uiterst rechts of beter van niet?
- Is de lijsttrekker kandidaat-premier of kandidaat-fractievoorzitter?
- Moeten een vrouw premier worden of niet of maakt het niets uit?
Het is op zich niet vreemd dat een middenpartij verschillende stromingen kent. Ik denk dat de standaarddeviatie – om het zo maar eens te noemen – van zo’n partij groter is dan een politieke partij op de flanken.
Eigenlijk is het jammer dat de verschillende kleuren en geuren van het CDA onzichtbaar worden op het moment dat een partijleider de touwtjes stevig in handen heeft. Stel Hugo de Jonge wint, waar blijven dan de afwijkende opvattingen, gaan die weer ondergronds?
Is het misschien een idee – ik verzin het ter plekke – om het CDA op te delen in verschillende politieke partijen en daar een federale Christen-Democraten partij (de FCD) boven te zetten? Dan kunnen de ChristenUnie en de SGP zich daarbij aansluiten. De afzonderlijke politieke partijen doen mee aan de verkiezingen met een eigen lijst en dus ook lijsttrekker, maar vormen daarna een fractie. Hugo, Mona, Martijn en Pieter alle vier lijsttrekker.
De federatie zorgt voor de aspecten van de systeemwereld (leveren van bestuurders bijvoorbeeld)) en de ‘echte’ politieke partijen voor de binding met de burgers in de leefwereld. Zou dat niet mooi zijn?
Aan de rechterkant zou je dat ook kunnen doen, waarbij de VVD zich opsplitst in een liberale en in een conservatieve partij. En dat biedt voor de partijen aan de linkerkant, die maar niet weten door te pakken als het gaat om samenwerking/fusie, eveneens een uitgelezen kans.
En D66 moet kiezen waar ze aansluiting bij zoekt of ze kan zich opsplitsen in een sociaal en liberaal deel.
Mijn voorstel leidt tot meer versplintering en tegelijkertijd tot meer verbinding. Meer te kiezen, meer geur en kleur in de politiek en meer overzichtelijkheid bovendien.
Wat denk je? Zit ik nu te raaskallen?
Peter Hovens
Coöperatie SamenWereld.